Kaðallinn
Ég var búinn að nefna það áður að á leiðinni væri pistill um glens. Stundum hefur maður nú ekkert að segja. Ég keypti mér síma fyrir stuttu. Ég var við skál síðastliðinn laugardag. Tilefnið var ærið enda átti Kafteinn afmæli. Ég var í hópi manna sem gengur í málinn, opnar flöskur og skálar. Klettur kallaði mig kveif og kenndi mig við kvenmann. Var lengi í gang enda óétinn. Ýmislegt var sett niður. Þetta setur strik í æfingar mínar en ég ætla ekki að væla meira um það. Ég æfi harðar. Er það ekki prófraun á sjálfan mig að reyna að ná upp fyrra formi með því að æfa enn harðar.
Það er engin kómík í því sem ég er að sýsla þessa daganna. Fáir segja brandara sem kitla fram hlátur. Allir eru svo helvíti alvarlegir - hvað veldur. Hvað veldur því ef menn er mjög alvarlegir? Ég er ekki að tala um þungir eða rólegir. Að vera alvarlegur það er annað mál. Já, langt síðan ég hef hitt á Kaðalinn, hann er á leið til Noregs, það er missir. Ég var búinn að hlakka til þess að láta vindinn leika um hárið á mér í samsíða línu við Kaðalinn.og fleiri. Segl verða rifuð í sumar.