Fegurðin
Maður vill einfalda alla skapaða hluti til að gera þá auðskyljanlega. Til þess að öðlast skilning getur yfirlega yfir viðfangsefninu verið nauðsynleg annars sér maður allt í móðu og hlutirnir eru sem hárflóki í huga manns. Ef hlutirnir eru einfaldir í huga manns er það vegna þess að maður hefur yfirsýn á viðfangsefninu. Éghef spjallað um keppni í fegurð bæði andlits og líkama. Ég hef farið nokkuð geist í orðræðunni og reynt að fara ofan í kjölinn til að öðlast skilning og mynda mér hlutlæga skoðun. Ég hef gagnrýnt fegurðarsamkeppnir. En hef ég á réttu að standa. Ég fór að íhuga tengingu svona keppna við menningu og sögu. Í goðafræðinni eru sögur um fegurðina, bæði náttúrunnar og mannanna. Evrópa fékk gulleplið að mig minnir og olli afbrýði annarra kvenna. Er ekki málið að fegurðarsamkeppnir hafa í einhverri mynd farið fram svo lengi sem ritaðar heimildir segja til um og eflaust áður en ritað mál kom til sögunnar. Er ekki gott að hampa fegurð. Er fegurð ekki gæfa. Við viljum hafa fegurð í umhverfinu sama af hvaða toga hún er. Einnig geta keppnir af ýmsu tagi verið afþreying eins og hvað annað, svo ég ætla ekki að agnúast frekar út í þær, heldur samþykkja þær sem slíkar.
Gengisfelling karlmennskunar
Í föstudagskálfi Moggans, Daglegu lífi, var grein um daginn um breytt viðhorf einhverra til hátternis karlmanna í snyrtimálum. Þar stigu á stokk ungir drengir úr Borgarholtsskóla sem sögðu það sjálfsagt mál að fara í handsnyrtingu, plokkun og andlitssnyrtingu. Einn þeir kvað ástæðuna líklegast vera þá að kappar á borð við Beckham hefðu breytt viðmiðunum. Nýjar forsendur karlmanna sem vilja líta sómasamlega út. Í greininni var einnig sagt frá því að hin staðlaða ímynd karlmannsins hefði ekki selt nægilega vel svo karltískublöð og fataframleiðendur hafi farið að hampa snyrtipinnum og skrifa greinar um karlmenn sem litu á það sem sjálfsagt mál að eyða tíma og aur í athafnir sem stúlkur hafa stundað. Orðræðan og framsetning karlmannsins hefur semsagt breyst í karlatískublöðum til að þjóna fánaberum tískunnar og markaðsöflunum. Karlkellingar fá meira rými í karlatískublöðum og framleiðendur fatnaðar fá meira fyrir sinn snúð og auglýsa einnig meira fyrir vikið í títtnefndum blöðum. En kemur þetta ekki við kauninn á hinum íslenska karlmanni. Ég hef velt þess nokkuð fyrir mér þar sem ég hef gluggað nokkrum sinnum í þessi hommablöð. Maður er alinn upp við ákveðin gildi, maður les Íslendinasögurnar og hampar mönnum eins og Skarphéðni Njálssyni og Agli Skallagrímssyni. Maður les um hetjur og dyggðir sem hafa fylgt okkur og eru hluti af sögunni. En nú vilja markaðsöflin umpóla okkur körlunum og smeygja nýjum gildum inn í undirmeðvitund okkar. Það er greinilega erfitt að vera karlmaður í dag.
Tækni og vísindi eru höfundar framtíðarinnar. Félagslegt umhverfi og vísindi haldast í hendur um að skrifa söguna. Efnaiðnaðurinn sér okkur fyrir nýjungum í fataefnum framfarir í rafmagnsverkfræði sjá okkur fyrir betri fjarskiptum sem smækka heiminn og fjarlægðirnar okkar á milli. Hafið augun hjá ykkur....
Ég vil enn og aftur biðjast velvirðingar á stafsetningarvillum. Ég yfirfer yfirleitt ekki það sem ég skrifa og fleygi því beint á vefinn. Það er staðreynd að stafsetningu minni hefur hrakað síðan ég lauk framhaldsskóla og ástæðan líkast til sú að sá texti sem maður skrifar og skilar af sér gerir ekki kröfur um kórrétta stafsetningu heldur er gerð krafa um að staðreyndir séu réttar og rétt sé reiknað.